رویای خانواده مک‌آلیستر: با مارادونا نشد، با مسی می‌شود!

به گزارش "ورزش سه"، با رسیدن آرژانتین به دیدار فینال جام جهانی، حالا رویای کسب جام یک بار دیگر برای آلبی سلسته در دسترس قرار گرفته است. ملتی که امیدوار است لیونل مسی بعد از 36 سال، کاپ قهرمانی را برای آرژانتین بالای سر ببرد و جام یک بار دیگر به سرزمین دیه‌گو مارادونا بازگردد.

در شرایطی که تمامی نگاه ها به مسی، آلوارز و دیگر ستاره های آرژانتین است، اما یکی از بازیکنان موثر در ترکیب تیم لیونل اسکالونی، جوان 23 ساله ای به نام الکسیس مک آلیستر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بازیکن تیم برایتون که حتی موفق شد در مرحله گروهی دروازه لهستان را باز کند، بیوگرافی جالبی را با خود به همراه دارد.

او در خانواده ای شگفت انگیز متولد شده که پدر، 2 برادر و عمویش، همگی از بازیکنان حرفه ای دنیای فوتبال بوده و هستند. پدر او یعنی کارلوس مک آلیستر، هم تیمی دیه‌گو مارادونا در بوکاجونیورز و تیم ملی آرژانتین بود، اگر چه او نتوانست در جام جهانی 1994 حضور داشته باشد. برادران او یعنی فرانسیس 27 ساله و کوین 25 ساله نیز در لیگ آرژانتین و برای روزاریو سنترال و آرژانتینوس جونیورز بازی می کنند. عموی او نیز در استودیانتس مشغول فعالیت است.

الکسیس فوتبال حرفه ای خود را در باشگاه سوشال پارک در بوینس آیرس و در کنار 2 برادرش آغاز کرد. اینجا جایی است که مارادونا، کارلوس توز و خوان رومن ریکلمه مهارت های خود را در زمین های کوچک آنجا تقویت کردند.

کارلوس، پدر برادران مک آلیستر در سال 2020 به اتلتیک گفت: «فکر می‌کنم هر سه آن‌ها برای فوتبالیست شدن به دنیا آمده‌اند، زیرا با تمام اتفاقاتی که برای من و برادرم به‌عنوان فوتبالیست رخ داده بود، بزرگ شدند. من برای تیم اسپانیایی اوساسونا گزارش‌های تحقیقاتی انجام می‌دادم، بنابراین پسرانم با من بودند و به من کمک کردند تا گزارش را جمع‌آوری کنم. من دو یا سه بازیکن را زیر نظر گرفته بودم. یکی از پسرها یک بازیکن را دنبال می‌کرد، دیگری بازیکن دیگری را تحت نظر داشت، سومی بازیکن سوم را و ما گزارش‌هایی درباره تیم‌های آرژانتین ارسال می‌کردیم. بنابراین آنها حول محور فوتبال بزرگ شدند.»

الکسیس مانند برادران، پدر و عمویش، سنت خانوادگی را با حضور در تیم آرژانتینوس جونیورز دنبال کرد. او اولین بازی خود را برای این باشگاه در سن 17 سالگی انجام داد، زمانی که آنها در رده دوم حضور داشتند. باورنکردنی است که هر سه برادر، یک بار در یک بازی خارج از خانه در سن لورنزو و به صورت همزمان، در زمین مسابقه حضور داشتند.

کارلوس مک آلیستر که با مارادونا هم تیمی بود، حالا امیدوار است که قهرمانی پسرش در کنار لیونل مسی را جشن بگیرد. او شانس حضور در جام جهانی 1994 را به دلیل درگیری با آریل اورتگا از دست داد. مک آلیستر در ال کلاسیکو میان بوکاجونیورز و ریورپلاته، لگدی را به بدن اورتگا وارد کرد و باعث کنار گذاشته شدن او از تیم ملی شد. مک آلیستر درباره کنار گذاشته شدن مارادونا از جام جهانی 94 می گوید: من فکر نمی‌کنم دیه‌گو برای بهتر شدن بازیش مواد مصرف کرده باشد، فکر می‌کنم این یک اتفاق بود. او بت من بود و مشکل این است که وقتی رهبر شما سقوط می کند، شما نیز سقوط می کنید.

او ادامه داد: مارادونا هر روز با مرگ دست و پنجه نرم می کرد. مارادونا همیشه برای مارادونا بد بود، او هرگز برای هیچ کس بد نبود. او با خودش بد رفتار کرد نه با دیگران. دیه‌گو یک هیولا بود، من یک بازیکن معمولی بودم اما روابط نزدیکی داشتیم. او از من مراقبت کرد. یک روز به من، کیلی گونزالس، خوان سباستین ورون و بلاس گیونتا یک رولکس داد.

مک آلیستر اضافه کرد: شما باید بدانید که چگونه با مسی بازی کنید. مسی 15 سال بهترین بوده است. زمانی که مسی شروع به کار کرد، این بچه ها شش یا هفت ساله بودند. وقتی بچه بودیم، من و برادرم در یک اتاق مشترک بودیم: یک میز و یک تخت در دو طرف. چراغ را خاموش می‌کردیم، رادیو را روی میز می‌گذاشتیم و به ویکتور هوگو مورالس گوش دادیم که بازی های بوکاجونیورز را گزارش می کرد. یک روز بوکا قهرمان شد. چشمانم را بستم و تصور کردم با مارادونا بازی می کنم. و این اتفاق نیز افتاد.

منبع: ورزش 3

کلیدواژه: دیگو مارادونا جام جهانی مک آلیستر دیه گو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۱۸۷۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش نوآوران در آینده ایران

به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، در دومین روز از نمایشگاه اینوتکس ۲۰۲۴ در بخش «ایستگاه آینده» این نمایشگاه که در سالن نوآوران برگزار می‌شود، سیدمحمد بهشتی ایران‌شناس و فرهنگ‌پژوه و میترا فردوسی پژوهشگر مطالعات فرهنگی و ارتباطات نوآوری درباره نقش نوآوری در آینده ایران گفت‌وگو کردند.

در پنل «ایران آینده و نقش نوآوران در آن» مسئله آینده‌پژوهی و خلق نوآوری، مورد بررسی قرار گرفت.

میترا فردوسی در ابتدای این پنل به نوآوری‌هایی اشاره کرد که مردم ایران خلق کرده‌اند.

به گفته فردوسی، پست یک نوآوری ایرانی است، چون در گذشته، ایرانیان اعتمادبه‌نفس ارائه ایده‌های نوآورانه‌شان را داشته‌اند، اما در حال حاضر بیشتر نوآوری‌ها از دیگر کشور‌ها وام گرفته‌شده‌اند. او همچنین گفت که برخی از نوآوری‌های ایرانی در کشور‌های خارجی استفاده می‌شود بدون آن‌که خودمان

نقشی در ارائه آن داشته باشیم. به‌طور مثال، فناوری قنات ایرانی اکنون در بعضی ازشهر‌های اسپانیا، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بهشتی نیز در این پنل توضیح داد که در حال حاضر مردم ایران دچار روزمرگی شده‌اند و روزمرگی سبب شده تا آینده‌ای را برای خودمان متصور نشویم و از رویا‌های دیگران برای زیستن استفاده کنیم. 

بهشتی، معتقد است که ما گاهی به‌جای رویاپردازی، رویای دیگران را محقق می‌کنیم. او با یک مثال در این زمینه توضیح داد و گفت: کسانی که به قله اورست می‌روند، معمولاً با خودشان افرادی را می‌برند که وسایلشان را حمل کنند. نام این کولبران در فهرست کسانی‌که اورست را فتح کرده‌اند، نمی‌بینیم، چون رویای این افراد فتح قله اورست نبوده است. در کشور ما هم نوآوران، رویای خلق محصولی جدید را ندارند و معمولاً نقش کولبران اورست را ایفا می‌کنند.

در ادامه این پنل، بهشتی به زیست‌بوم استارت‌آپی ایران اشاره کرد و گفت: اگر ویز راه‌اندازی نمی‌شد، آیا نشان و بلد راه‌اندازی می‌شدند؟ اگر آمازون نبود آیا دیجی‌کالا داشتیم؟ اگر اوبر نبود، آیا اسنپ و تپسی در ایران تاسیس می‌شد؟ قصد ندارم از ارزش‌های این کسب‌وکار‌ها کم کنم؛ حرفم این است که ما خلاقیت و نوآوری را از یاد برده‌ایم و درگیر روزمرگی شده‌ایم.

وی اضافه کرد: این فرهنگ‌پژوه و ایران‌شناس، در ادامه صحبت‌هایش گفت که خیال‌پردازی در ایران سرکوب شده و به همین دلیل رویای ایرانی را در جهان نمی‌بینیم و تبدیل به مصرف‌کنندگان رویای غربی شده‌ایم. 

وی گفت: هر حوزه فرهنگی باید رویای خودش را داشته باشد و باید تفاوت‌های فرهنگی را در خلق محصولات جدید، جدی گرفت. بهشتی افزود: برای ساخت هر محصول نوآورانه باید به فرهنگی که آن محصول در آن خلق می‌شود، توجه کرد.» او همچنین درباره تکنولوژی و خاصیت آن خاطرنشان کرد: «تکنولوژی نسبت به محیط، تهاجمی است و تسلط دارد. تکنولوژی تدبیری است که به انسان‌ها کمک می‌کند کاری را سریع‌تر و آسان‌تر انجام دهند.

بهشتی، ایران را سرزمین بحران‌ها و بی‌قراری خواند و گفت: جای خالی کیمیاگری و شاعری ایرانی در جهان امروز حس می‌شود و راه رسیدن به آینده‌ی نوآورانه در ایران، رجوع به ایرانی بودن‌مان است. همان‌طور که کره‌ای‌ها با باور به کره‌ای بودن‌شان توسعه فرهنگی و اقتصادی را تجربه کردند.

انتهای پیام/